ALLE DAGEN VROUWEN VIEREN
8 maart 2019
Het is Internationale Vrouwendag als ik dit schrijf.
Een dag voor feest.
Een dag om te vieren.
Een dag ook om stil te staan…
Vandaag staat De Vrouw in het zonnetje.
Doch hoogstwaarschijnlijk niet overal.
IK zet De Vrouw echter wel in het zonnetje. Ik ga en sta voor Eerherstel.
De Vrouw, meisjes, zo vaak ontheiligd, onteerd, vernederd, verminkt, gepijnigd.
Door de eeuwen heen.
EN ook tegenwoordig.
In het Westen, in het Oosten, in het Zuiden, in het Noorden.
Maar als mensen werkelijk weer verbonden zouden zijn met hun eigen Hart zou het nooit meer in wie dan ook opkomen meisjes of vrouwen niét met respect te behandelen. Hetzelfde geldt voor zogenaamd typische vrouwelijke KWALITEITEN.
Als mensen bij en in zichZelf zouden zijn zouden ze De Vrouw en het Vrouwelijke vereren.
Het waardevolle, zelfs het Heilige in iedere vrouw, mensen, zien. En respecteren.
Dat, Háár, willen beschermen.
“Hoe zou het ánders kunnen”, zouden we dan weer denken? En we zouden onze voorouders die het anders deden (voor alle helderheid want soms is dingen uitspellen belangrijk: ik refereer aan ONS en de vele generaties voor ons) barbaren vinden...
Want zonder Vrouw geen leven!!! Letterlijk.
L E T T E R L I J K
Als mensen In Contact zouden zijn zouden ze zien, weten, voelen dat alles altijd in balans hoort te zijn, omdat dát onze Goddelijke Blauwdruk is.
Dan zou men beseffen dat je wel Vrede kunt wensen, maar dat daarvoor nodig is dat je eerst in Vrede moet komen met alle aspecten in jeZelf; de mannelijke EN de vrouwelijke, ongeacht je sekse.
De Vrouw.
Ooit zo hoog in aanzien.
Geraadpleegd en gerespecteerd om haar Wijsheid en Kunde.
Ooit zo gezien en behandeld als zijnde Heilig.
Want Zij draagt Leven in zich, Zij geeft Leven.
Ooit zo krachtig.
Ooit…
toen De Angst nog niet massaal toegeslagen was, nog geen vat op ons had gekregen en tot enorme disbalansen in en buiten onszelf had geleid. Tot oorlogen, strijd, competitie, elkaar het licht in de ogen misgunnen, haat, nijd, discriminate, verminkingen, verkrachtingen, vernederingen, mishandelingen, ongelijkheid, het recht van de sterkste…
Het leidde tot het degraderen van vrouwelijke kwaliteiten en energie, van intuïtie, gevoeligheid, van gevoel, emoties, van zorgzaamheid, van sensualiteit, van vrouwelijke vurigheid, van waar contact, van zachtheid, maar ook van vrouwelijke-leeuwinnen-felheid…
Er ontstond Een Beeld.
Een beeld met daaraan vastgeklonken waarden en normen:
Zó is een Echte Vrouw nou!
Het beklemde.
Zette gevangen.
Amputeerde.
En we zonken met z’n allen naar een dieptepunt.
Vrouwen en meisjes die letterlijk en figuurlijk met voeten getreden werden, uitgebuit. EN NOG! Niet alleen ‘in andere culturen’, ‘in andere landen’, ‘in andere gezinnen’, ‘onder andere daken’. Wij mensen plaatsen dingen zo graag buiten ons; zíj doen zo raar en afwijkend, zijn zo onderontwikkeld, etc. Maar open je ogen en zie! Dit gebeurt wereldwijd.
Van de week kreeg ik nog van iemand te horen dat ik ‘best fel’ kon zijn. Dat had diegene niet verwacht kennelijk. Komt deels doordat ik vrouw ben, deels doordat ik een spirituele vrouw ben. Daarover zo meer. Ik ben er fier en zuinig op, op mijn felle kant. Het heeft me van menig naar sujet verlost, dan wel nare dingen ruim op tijd helpen voorkomen. Als die Leeuwin heb ik voor mijn kinderen gevochten als dat nodig was. Ik eer mijn felle kant als één van de vele kanten die ik heb. Als het niet nodig is komt die niet naar buiten. Maar ik weet dat ik erop terug kan en zal vallen. Ongeacht of ik daarmee nou voldoe aan een zeer hardnekkig en verwrongen beeld van ‘De Vrouw’ of niet.
Oooooo, en nu ik het hier toch over heb, weet je wat helemaal hardnekkig en killing is en zeker als het hier om gaat…?: Het beeld over De Spiritueel Ont-wikkelde Vrouw in ‘Spiritueel LaLaLand’.
‘De Spiritueel Ontwaakte Vrouw’ moet altijd en te nimmer poeslief zijn in de ogen van velen… want ze zou al haar emoties overwonnen hebben en ze eigenljik zelfs niet meer hebben…
Want… heb je ze nog wel, nou dan ben je nog niet zover…
Hahaha, WEER een hokje om ons in te douwen en Klein te houden… (en vrouwen doen daar onderling net zo hard aan mee als mannen). Maarre, IK DACHT HET TOCH NIET dat dát is hoe ik hoor te zijn!!!
(Just so you know: Als iemand zo praat haak ik af. Ik vind het nul verdienste als men geen emoties meer zou hebben of als men beweert geen pijn meer te hebben. Er niet aan HANGEN?: ja. Ze niet meer hebben?: nee. Ik ben blij en dankbaar dat ik dankzij pijnsignalen gewaarschuwd word voor letterlijk gevaar om maar eens iets te noemen).
Ik ben ik.
Ik ben Vrouw.
Ik heb mijn talenten en gaven.
Ik heb mijn kwetsbaarheden.
Ik heb mijn kracht.
Ik heb mijn passies, mijn inspiraties en mijn creativiteit.
Mijn eigenwijzigheid ook, of hoe ik het liever schrijf: mijn Eigen-Wijsheid.
Ik heb mijn rariteiten (thank God-dess!!).
Ik maak fouten.
Ik ben veelzijdig.
Ik ben toegewijd.
Ik kan putten uit diepe wijsheid.
Hopen Liefde.
Ik heb een Missie.
En ALLES aan en van mij is UNIEK.
NET ALS BIJ JOU.
nog een keer want daar leest men wellicht ietwat te snel overheen:
NET
ALS
BIJ
J O U !!!
Het is Internationale Vrouwendag.
Een dag om stil te staan…
Een dag om even echt stil te Zijn…
Stil in jeZelf.
Wat in mij kan ik nog meer eren?
Wat van mij verafschuw ik?
Wat vind ik van mijn lichaam?
Wat vind ik van mijn talenten?
Wat doe ik met mijn gaven?
Leef ik mijn passies?
Durf ik te STAAN?
Hoe open is mijn Hart?
Waar ben ik nog bang voor, te bang om dat te openen?
Kan ik daar compassie voor hebben?
Hoe kijk ik naar andere vrouwen?
Welke veroordelingen komen er nog in me op?
Voel ik jaloezie?
Wat zegt dat over mij en over hoe ik mezelf zie?
Waar mag ik meZelf nog meer zien?
En verzachten?...
Wat van mij kan ik nog meer (leren) liefhebben?...
Zodat ik meer in Vrede kom met meZelf en dus meer Vrede ervaar in mijn hele leven…?
Het is Internationale Vrouwendag.
Reden voor Eerherstel.
De Vrouw staat immers meer dan wat of wie ook symbool voor het Leven vieren, want - ik herhaal het nòg maar eens, omdat het zwaar onvoldoende op de voorgrond staat en juist dit besef dient terug te komen - ZONDER HAAR GEEN LEVEN.
Het is Internationale Vrouwendag.
En vandaag staat De Vrouw in het zonnetje.
Dit is mijn mantra, dit is mijn gebed:
Moge vanaf nu De Vrouw in jou, De Vrouw van jou, De Vrouw die jou het leven gaf, De Vrouwen die na jou komen, De Vrouwen die jou zijn voorgegaan, De Vrouw die achter en voor en naast je staat, Het Meisje, De Jonge Vrouw, de Oude Wijze Vrouw, De Grootmoeder, mogen Zij weer geëerd worden, in hun VOLLE Glorie, voor altijd en eeuwig.
Geeerd als zijnde de Godin die Zij is. Ongeacht leeftijd. Ongeacht uiterlijk. Ongeacht afkomst, opleiding, ervaringen.
Net als in tijden van weleer, toen we als soort nog wisten hoe belangrijk, hoe WEZENLIJK De GODIN werkelijk is.
En zo is het en zo zal het zijn.
AMEN.
Wij komen van Haar.
Van De Vrouw.
Dankzij De Vrouw.
ZONDER HAAR GEEN LEVEN
(had ik dat al gezegd? enne, blijft het inmiddels hangen?... ;-) ).
Dat verdient een EREstatus.
DAG IN, DAG UIT.
8 maart,
9 maart,
10 maart,
11 maart….
de hele maand maart,
April,
Mei…
het hele jaar rond,
het jaar daarna,
en dan weer
en weer
en weer….
Dan is het dus iedere dag Internationale Vrouwendag.
Dan is het iedere dag feest.
Dan herinneren we ons immers weer dat iedere dag er één is om te vieren.
Zoals we dat ook deden in tijden dat De GODIN er nog toe deed en een prominente rol had in ons leven. Dag in, dag uit.
Toen God-Godin nog EEN waren.
Omdat we verbonden waren.
Omdat we Wakker waren.
(in plaats van massaal slapende slaven zoals nu… au)
Dus:
Op naar een Wakkere Wereld.
Op naar Eerherstel.
Op naar Balans.
Op naar Vrijheid.
G E F E L I C I T E E R D
M O O I E
V R O U W
Vandaag zet ik JOU in het zonnetje.
IK
ZIE
JOU
IK
EER
JOU
IK
STA
NAAST
EN
ACHTER
JOU
Let's have each other's back again.
I've got yours!
Meisje
Vrouw
Jongen
Man
OP NAAR ALLE DAGEN VROUWEN EREN VIEREN…
OP NAAR VREDE IN EN MET ONSZELF.
Een mooie Liefdevolle & Lichte Dag gewenst.
xx Ariëtte xx
(Die een enorme passie, zelfs felheid, kan voelen als het hierom gaat…
Waaróm?: Omdat het onderdeel is van mijn Missie!!! HET DOET ERTOE, meer dan je mogelijk vermoedt)
art: Sophia by Victoria Moore