Wat een prachtige Equinox bijÉÉNkomsten hadden we binnen the Field of Love en vervolgens bij De Krachtplek. Het ging heel diep. Menigeen liet weten hoeveel impact het had. Daarover kan je HIER meer lezen als je wilt. En er komt weer meer moois en diepgaands aan:
Allereerst de Engelstalige online bijeenkomst '4.4 Anchoring Sacred Love' op 4 april aanstaande.
20 april 2023 is het Nieuwe Maan én een totale Zonsverduistering. Voorafgaand hieraan, op woensdagavond 19 april, maken wij alvast bewust verbinding met deze ‘happenings’ om te Zijn in deze energieën. Je kan deelnemen als lid van De Krachtplek of ervoor kiezen aan een losse bijeenkomst mee te doen via DEZE LINK.
Wat gebeurt er zichtbaar tijdens de Nieuwe Maan en de Zonsverduistering?
Het is donker. Niet alleen is ’s nachts de maan niet zichtbaar aan de hemel, maar ook wordt het, bij een totale zonsverduistering, overdag even helemaal donker doordat de zon verduisterd raakt. Ik kan me nog heel goed een totale zonsverduistering in Nederland herinneren. Ik was die dag op een begrafenis en we stonden met de aanwezigen om het open gat waarin men de kist bijna zou laten zakken. Toen de zon helemaal ‘verdwenen was’, was het alsof de nacht was gevallen. Het werd stil. Vogels stopten met fluiten. Sterren werden zichtbaar. Ik vond het magisch en voelde dankbaarheid dat ik dat in dit leven mocht meemaken.
Dit vond plaats in een periode in mijn leven dat er heel veel op z’n kop stond en ik erg zoekende was. Op dat moment woonde ik nog in de randstad en zat in een relatie die me geen goed deed. Ik verlangde naar meer rust, meer stilte, soms zelfs naar even stilstand, naar niets…tegelijkertijd had ik geen idee hoe dat te bereiken…ik kon dat niet bedenken. Maar op dat moment gebeurde er iets heel belangrijks, want wat ik zo wenste was toen opeens voélbaar; rust daalde neer, alles werd stil, stond stil, even leek er niets…
Het raakte me diep en zal me altijd bijblijven. Het leek of bepaalde herinneringen naar boven kwamen drijven. Of het nou uit dit leven was of uit andere levens… de stilte die in onze westerse wereld nagenoeg verloren gegaan is was opeens zo tastbaar…zélfs overdag. Hoe kort zoiets ook duurt, het gaf me toegang tot een groots innerlijk veld aan verlangens die nog meer naar voren kwamen nu.
Iets wat wezenlijk is voor mij kon dankzij dat ‘stilvallen van tijd en geluid’ gevoeld worden, naar boven komen.
In eerste instantie niet persé gemakkelijk. Want ik was me er nog meer van bewust dat ik ‘daar’ nog niet was. Tevens wakkerde het iets aan waar ik naar te luisteren had. De frustraties die ik voelde over die huidige situatie maakten dat ik op zoek ging en meer open ging staan voor wat wél zou passen. Om een lang verhaal een stuk in te korten: Een paar jaar later verhuisde ik naar een rustigere omgeving. Dat was op het gebied van minder hectiek al een flinke vooruitgang vergeleken met Almere, Utrecht en Amsterdam, waar ik daarvoor gewoond en gewerkt had. Ik kon nu so wie so binnen een paar minuten rijden met de auto gaan wandelen in mooie bossen.
Maar ook in die rustigere omgeving ondervond ik mettertijd dat ik naar een nog diepere stilte verlangde. De bossen die me zoveel rust en gronding hadden geboden zag ik meer en meer verwoest worden. Er werden lukraak meer en meer mega plastic bouwsels geplaatst, zelfs binnen de bebouwde kom. Veel van wat ik zag voelde als verminkingen… ik miste echte schoonheid om me heen. Ik kreeg last van de straling van alle masten die opgetrokken werden.
Weer werd dat diepe verlangen nog meer aangewakkerd: Naar nog meer met de natuur kunnen zijn. Naar een overzichtelijker en eenvoudiger leven ook. Naar leven met de seizoenen in plaats van mijn lieve lijf geweld aan te doen door altijd maar ‘aan te moeten staan’.
En zo ben ik uiteindelijk, begin dit jaar, in Montségur terecht gekomen. In Occitanië. Zuid-Frankrijk. Waar ik nu mag aarden en wortelen. Waar in de winter ‘geen jota’ te doen is. Waar het bruist van leven in de zomer. Waar ik dus kan leven met de seizoenen. Waar ik binnen enkele minuten in de pure rauwe natuur ben, welke kant ik ook oploop vanuit ons huis. Waar ik binnen een mum van tijd met mijn blote voeten in een beekje met kristalhelder ijskoud stromend water kan staan, terwijl ik geniet van het klaterende geluid ervan, dat in harmonieuze samenzang klinkt met de ritselende blaadjes aan de bomen en het gefluit van de vele soorten vogels. Ondertussen kijkend naar dartelende veelkleurige vlindertjes. Me bewust van de frisse lucht die mijn longen vult bij iedere ademteug. En zo mogelijk nog bewuster van de dankbaarheid waarmee dit alles me vervult…
IN HET DONKER LIGGEN JE VERLANGENS
Het was niet alleen die zonsverduistering die me van koers deed veranderen. Maar, nogmaals, het maakte wel iets wakker. Die stilte. De leegte. Het raakte diep van binnen iets aan. Iets wezenlijks. Dat wezenlijks werd wel vaker getriggerd… Opvallend vaak juist in periodes dat ‘het stil viel’ in mij.
Ik ben moeten gaan erkennen dat ik het zelf was die die stilte, waar ik zo naar snakte, ontliep. Dat ik zelf angst voelde voor de leegte die ik dan zou ontmoeten; bang voor ‘het donker’ in mij… Dat er intern een overtuiging hooggehouden werd, dat wat ik er tegen zou komen mij als het ware zou kunnen overweldigen.
Hoe meer dit me duidelijk werd, hoe meer ik snapte wat me te doen stond: De uitnodiging was om te leren Zijn in Stilte. In Leegte. Met het donker.
Want, zo werd me helder, alleen daar waar licht niet schijnt is het donker. Met andere woorden: als ik bang ben voor het donker, heb ik daar dus mijn Licht op te schijnen. Heb ik daar dus te Zijn.
Ik ontdekte dat in het donker niet alleen pijn en verdriet lagen, maar ook mijn verlangens, kwaliteiten, talenten en gaven. Mijn vreugde, mijn spel, creativiteit, vrijheid. Ook ontdekte ik dat het me niet sterker was dan ik. Ik ontdekte wel iets anders: Dat alles wat in het licht kwam ervoor zorgde dat ik meZelf beter leerde kennen, dus meer meZelf kon zijn en steeds beter de juiste koers uit kon gaan zetten.
De moed te Zijn in de leegte, het donker, de stilte, heeft geleid tot meer en meer keuzes die wél passend zijn bij hoe ik me van binnen voel en waar ik naar verlang. Die aansluiten bij hetgeen ik hier op aarde te doen heb.
Nieuwe Maan schenkt ons iedere ongeveer 4 weken de uitnodiging bewust met donker te zijn.
Ik zeg wel eens dat de natuur mijn allergrootste Teacher is in dit leven. Gaia = mijn Guru. Als ik het mezelf maar toesta bewust te kijken naar en te zijn met de natuur.
Ga eens naar buiten als het nieuwe maan is. Liefst niet in een omgeving waar veel licht-vervuiling is. Maar waar het nog echt goed donker wordt. (Dat hebben wij in Montségur. Want om uilen en andere nachtdieren te beschermen - zij raken van slag door de aanwezigheid van teveel licht gedurende de nacht - gaat zelfs de spaarzame straatverlichting uit op een gegeven moment).
Als je dat doet en je kijkt bewust, dan valt je waarschijnlijk op dat, dánkzij het wegvallen van het maanlicht, overige hemellichamen, zoals planeten en sterren, juist beter zichtbaar zijn.
Dus het líjkt in eerste instantie dat je bij nieuwe maan minder ziet dan bij volle maan…
Maar als je anders kijkt, of dat wat je ziet anders interpreteert, zou je dus met evenveel recht kunnen concluderen dat je wellicht juist veel meer ziet dan ‘normaal’.
Je ziet dingen die je anders niet gezien had kunnen hebben…
Je krijgt Nieuw(e Maan) Zicht
door het wegvallen van (het Volle Maan) Licht.
Hetzelfde geldt als het gaat om onsZelf. Als we altijd maar door rennen op de geijkte paden, als we onsZelf ervan weerhouden stil te zijn in het donker, met de leegte, dan onthouden we onsZelf van hetgeen er allemaal nog meer te ontdekken valt in en van onsZelf.
Terwijl daar juist de schatten liggen die van onschatbare waarde zijn. Alleen zijn ze nog niet ontdekt. Wat is ervoor nodig om schatten op te graven? A) De keuze dat te willen. B) De acties aan de dag leggen om dat te gaan doen. En dan met name acties in de zin van ik ga vaker ‘naar binnen’ om daar te Zijn.
ZÍJN IN DE GROTE LEEGTE
Ik geloof dat de wereld, met name deze westerse maatschappij, nood heeft aan simpelweg Zijn, aan veel meer ‘lege momenten’, aan even niets. Dat we dat teveel overslaan. Over het hoofd zien. Terwijl, juist als je dat doet en dan naar binnen gaat, je Hart in, je daar, in het donker, zoveel moois vindt wat ligt opgeslagen en ligt te wachten. Wat de uitnodiging is tijdens deze specifieke Nieuwe Maan - in combinatie met de energie van de Zonsverduistering - is om te Zijn in de Grote Leegte.
Dat kan meteen rete-spannend klinken voor ‘een deel’ van je. Dat is oké. Kan één van de angsten zijn die aan de oppervlakte komt en zich kenbaar maakt. (Vraag het maar, vanuit je Hart: “Wat heb je nodig nu?).
Diegenen die al langer deelnemen aan (online) bijÉÉNkomsten als deze, weten dat het veilig is én ook hoeveel het ze oplevert. Dat blijkt ook wel uit de ervaringen die mensen deelden na de afgelopen Krystal Licht Codes DNA Activatie. Lees HIER bijvoorbeeld maar.
Bij deze de uitnodiging aan jou om deel te nemen aan deze prachtige nieuwe impactvolle DNA Activatie. Op naar meer ontginnen in en ontdekken van jeZelf.
Ik ont-moet je graag.
In de Grote Leegte.
❀
Mocht je nog geen lid zijn van De Krachtplek, maar wel heel graag bij onze online bijeenkomst willen zijn, weet dan dat je op ieder gewenst moment in kunt stappen (als jaarlid of als maandlid) en dat vervolgens ALLE beschikbare opnames 24/7 beschikbaar zijn voor je (waarvan sommige kort zijn - zoals affirmaties die je dagelijks kunt gebruiken - en sommige wel een hele nacht kunnen duren - opdat je energieveld en je huis opgeladen worden in die frequenties terwijl jij lekker rust).
wil jij je BewustZijn consequent verhogen, abonneer je dan nu op
De KRACHTPLEK (NL) of op the FIELD OF LOVE (Engelstalig).
Hieronder vind je de links:
Wil je mij en mijn diensten steunen?
Gebruik dan de BUTTON hieronder
WEET DAT IK IMMENS DANKBAAR BEN VOOR JE
Dankjewel dat je hier nu bent, in deze cruciale tijd
©Ariëtte Love Loeffen ♡ HeartSoulutions, all rights reserved
